τα ιστολόγια που θέλω να διαβάζω... και κάτι ακόμα...

Painter : Marina Dieul


English French German Spain Italian Russian Portuguese Japanese Arabic Chinese Simplified

Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

6 Το μυστικό του ιππόκαμπου

Κανείς δεν ήξερε πού ήμουν. Κανείς δεν μ’ έψαχνε εκεί που έπρεπε, όμως το χρώμα του αοράτου κινδύνευε. Είχαν αρχίσει το έργο τους τα καθάρματα. Έσβηναν τη μνήμη της ανθρωπότητας. Έψαχναν τους χαμαιλέοντες σε όλα τα μέρη του κόσμου. Κι εγώ δεν τολμούσα να κοιμηθώ. Όλοι τους με περίμεναν. 
Έπρεπε να ζήσω. 
Ήταν ο μόνος τρόπος για να σωθεί η ανθρωπιά
Οι φανατικοί της λήθης είχαν σβήσει κάθε ίχνος της ιστορίας από τα βιβλία. Αυτά ήταν πλέον ακίνδυνα για το σύστημα. Οι άνθρωποι αποφάσισαν τότε να γίνουν βιβλία. Δεν έπρεπε να ξεχάσουν τίποτα από τα έργα της ανθρωπότητας. Ο καθένας προσπαθούσε να θυμηθεί ό,τι μπορούσε. Διότι οι χαμαιλέοντες δεν ήταν αρκετοί για να στήσουν τις βιβλιοθήκες του μέλλοντος. Έτσι, όταν οι φανατικοί έπιαναν έναν άνθρωπο, δεν τον σκότωναν, του αφαιρούσαν τη μνήμη και μετατρεπόταν σε άτομο. Το σύστημα είχε ανάγκη από μεγαλύτερη μάζα για να εδραιωθεί. Και για να ενισχυθεί η αδράνειά της, έπρεπε να υπάρξουν άτομα. Έτσι, οι άνθρωποι γίνονταν όλο και πιο λίγοι και οι χαμαιλέοντες ακόμα πιο σπάνιοι.

Έψαχνα χρόνια πού έπρεπε να κρυφτώ, μάταια όμως. Την απάντηση την πήρα μόνο όταν συνάντησα έναν χαμαιλέοντα. Στην αρχή δεν κατάλαβα ότι με είχε εντοπίσει. Νόμιζα ότι ήμουν ανούσιος και μάλιστα άχρηστος για την ανθρωπότητα. Διάβαζα τα έργα του Ντοστοϊέφσκι, αλλά με τον δικό μου τρόπο. Το μόνο που είχα καταφέρει να συνειδητοποιήσω ήταν ότι δεν ήμουν άτομο αλλά ούτε και χαμαιλέοντας. Χαιρόμουν για το πρώτο, αλλά τι να πω για το δεύτερο. Έφθανα στο σημείο να αναρωτιέμαι αν ήμουν άνθρωπος. Και χρειάστηκαν χρόνια για να κατανοήσω την επινόηση του χαμαιλέοντα. Τόσα χρόνια έψαχνα το μυστικό της ύπαρξης και δεν έβλεπα ότι ήμουν ο ίδιος το μυστικό. Ανήκα στις ακμές του πολυτόπου. Ήμουν μία από τις επαφές των κορυφών. Δίχως εμάς, οι ιδιομορφίες ήταν απομονωμένες και το έργο τους δεν μπορούσε να έχει την εμβέλεια που έπρεπε. Ακόμα και οι άνθρωποι, οι πλευρές του πολυτόπου, δεν είχαν όρια δίχως την παρουσία μας. Άκουγα τον χαμαιλέοντα, μα δεν τολμούσα να σκεφτώ. Τόσα χρόνια έκρυβα το έργο μου γιατί δεν γνώριζα τον ρόλο μου. Όμως τώρα που τον γνώριζα, τι έπρεπε να κάνω;

Όταν έφυγε ο χαμαιλέοντας, το ερώτημα παρέμεινε. Το θέμα δεν ήταν τι έπρεπε, μα τι μπορούσα να κάνω. Αυτό τουλάχιστον το ήξερα. Η δημιουργικότητα ήταν το έργο μου. Κι έβλεπα επιτέλους το χρώμα του αοράτου. Τότε θυμήθηκα τους κλέφτες και τους ραγιάδες και κατάλαβα ότι ήμουν δάσκαλος. Και το γένος ήταν η ανθρωπότητα. Δεν σκεφτόμουνα πια πόσο χρόνο είχα χάσει. Τώρα έπρεπε να διδάξω τη μνήμη και με τρόπο δημιουργικό για να υπάρξουν οι άνθρωποι μέσω του έργου του χαμαιλέοντα. Ένιωσα όμορφα για πρώτη φορά στη ζωή μου. 
Από τότε κρύβομαι ανάμεσα στα παιδιά και δεν ελπίζω πια τίποτα γιατί μ’ άγγιξε το φιλί του ήλιου και ξέρω το βάθος της σκιάς.


ΠΗΓΗ Νίκος Λυγερός








6 σχόλια:

  1. κι έτσι, αντί ν' απομακρύνομαι έρχομαι ολοένα και πιο κοντά... όχι μονάχα στις έννοιες, αλλά και στην εφαρμογή τους...

    αποκτώ τη γνώση...

    κατακτώ τη γνώση...

    κι εύχομαι ολόψυχα, τούτες τις επίκτητες ιδιότητες, ν' αξιωθώ κάποτε κι εγώ να τις μεταλαμπαδεύσω!!!...

    συγχαρητήρια, για την εξαιρετική επιλογή σας αγαπητέ seirie…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. η γνώση κατά μία έννοια είναι δύναμη !!!
      ανώτερος ο άνθρωπος, που επιχειρεί και ποθεί να μοιραστεί την δύναμή του !!!

      σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια kittaro:)
      το εκτιμώ βαθύτατα :)
      καλό σου μήνα !

      Διαγραφή
  2. ...η γνώση, μοναχά δύναμη έχει αγαπητέ Κύριε μονάχα... ποικιλότροπη, αδυσώπητη, πολύπλευρη...

    θα 'ταν πράγματι ιδεατό, κάποιος να γεννηθεί σοφός και σ' όλα γνωστικός... αφού όμως δυστυχώς δε γίνεται αυτό, καλό είναι ν' αφουγκραζόμαστε ενίοτε κι εκείνους που προσπαθούν... που επιχειρούν με τον τρόπο τους να μας αφυπνίσουν... ακόμα κι αν φαντάζουν απόμακροί, ιδιότροποι, αινιγματικοί...

    ξέρετε, μες στην όποια ανικανότητα τους οι άνθρωποι, συνήθως επιδιώκουν οτιδήποτε δεν μπορούν να τ’ αγγίξουν, να το χλευάσουν, να μειώσουν την αξία του... κι έτσι (και έτσι) φτάσαμε ως εδώ... ευφυής όμως θα 'ναι, αν κι ελάχιστα καταφέρουν να το προσεγγίσουν, αυξάνοντας τη δική τους!!!... πέρα απ' τις όποιες μικρότητες κι ιδιοτελείς σκοπούς… τοποθετώντας πάντα σε δεύτερη μοίρα την όποια υστεροφημία τους, που δυστυχώς γι αρκετούς, ήταν είναι και παραμένει αυτοσκοπός… είναι άραγε τυχαίο νομίζετε, που στη χώρα μας ευδοκιμεί αβίαστα, σ' οποιοδήποτε σημείο τ' αξιολάτρευτο κατά τ' άλλα, ποώδες αρωματικό φυτό, ο μαϊντανός;;;

    ο άνθρωπος που 'ναι εγωιστής, υπερηφανεύεται ότι έμαθε πολλά, ο σοφός όμως λυπάται που δεν έμαθε περισσότερα... η γνώση ΝΑΙ, όντως μπορεί να προσφέρει πολλά προβλήματα(!!!) σίγουρα όμως η άγνοια, ΔΕΝ τα επιλύει αυτά!!!...

    ζητώ ταπεινά συγγνώμη αν έκανα κατάχρηση του χώρου και της φιλοξενίας σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το ξετύλιγμα των σκέψεων και των απόψεών σου μόνο κατάχρηση δεν είναι αγαπητέ kittaro !!!
      αλίμονο αν μια τέτοιου είδους επικοινωνία χαρακτηριστεί έτσι... στην ουσία αντιλαμβάνομαι και χαίρομαι ειλικρινά που η οπτική μας είναι παρόμοια αν όχι όμοια.

      Δεν ήταν τυχαίο που ανέφερα Ανώτερο άνθρωπο. Ήταν απλώς ιδιαίτερα συμπυκνωμένη αναφορά σε αυτό που ανέλυσες και εκ του αντιστρόφου στο σχόλιό σου και χαίρομαι γι' αυτό !!!

      Η μάθηση είναι μια πολύπλοκη διαδικασία όχι μόνο εγκεφαλική. Και δεν αρκεί μόνο να θέλει κάποιος αλλά και να μπορεί.
      π.χ. εάν στέκουμε διψασμένοι μπροστά σ' ένα πηγάδι με πεντακάθαρο νερό, αλλά το σχοινί ή ο κουβάς είναι σπασμένα ή ανύπαρκτα δεν μπορούμε να πιούμε. Υπάρχουν και οι άλλες πιθανότητες... το να μην έχουμε χέρια, το να είμαστε τυφλοί... Εκεί ίσως η συγκυρία βοηθήσει στο να βρούμε βοήθεια. Αλλά και αυτό δεν αρκεί. Πρέπει και να την δεχθούμε...

      Εν τέλει, ας πορευόμαστε ταπεινά σ' αυτήν την ύπαρξη. Όλα τα άλλα γίνονται τείχη ή φυλακές έστω και από χρυσάφι...
      Μη ξεχνάμε, ο πραγματικά ευφυής, σοφός και γνωστικός (εάν με κάποιο τρόπο μπορούμε να προσδιορίσουμε αυτές τις έννοιες στο διηνεκές) δεν θα μπορούσε κατά πρώτον παρά να είναι ταπεινός. Ήδη μπορούμε κάτι να διδαχθούμε εδώ...

      σ' ευχαριστώ πολύ που ξαναείρθες!

      Διαγραφή
  3. παρακαλώ,

    χαρά μου είναι (που επέστρεψα ξανά)... ανέκαθεν άλλωστε προτιμούσα, την επιλεκτική παρουσία, τη σιωπή, απ' την ανεξέλεγκτη έκθεση, τη διαρκή αναίτια φθορά και τους στείρους διαλόγους...

    μα δεν είναι μονάχα τούτο, έχει κάτι το ιδιαίτερο ο χώρος αυτός... γαλήνη, ενέργεια, αύρα θετική!!!...

    βάλσαμο όλα αυτά, στου μοναχικού διαβάτη, στ' οδοιπόρου, τη ψυχή...

    στο επανιδείν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την εκτίμηση μου στην διαδικτυακή σου παρουσία την έχω εκφράσει και στον χώρο σου, την εκφράζω τώρα και από εδώ!
      Τι άλλο από διπλή τιμή θα μπορούσε να είναι το σχόλιό σου ; Ίσως τριπλή :)
      στο επανιδείν λοιπόν !!!

      Διαγραφή