τα ιστολόγια που θέλω να διαβάζω... και κάτι ακόμα...

Painter : Marina Dieul


English French German Spain Italian Russian Portuguese Japanese Arabic Chinese Simplified

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

0 the Duo jet Band...


Μια πολύ ιδιαίτερη μπάντα, που δημιουργήθηκε κάπου στα μέσα του ‘11 απ’ το θάνο και τον αντώνη, μ’ όνομα εμπνευσμένο, απ’ το μοντέλο της κιθάρας gretsch duojet... Ξεκίνησαν σαν ντουέτο, με πρωταρχικό σκοπό να εκφράσουν την αγάπη τους για τις μουσικές τ’ αμερικανικού νότου και στη συνέχεια προστέθηκαν τ’ άλλα δυο μέλη, ο μάκης κι ο γιώργος


Κινούνται σε μουσικά στυλ, που καλύπτει κυρίως το φάσμα της 50’s rockabilly, αλλά και της delta blues - country μουσικής σκηνής, ως… και τις δικές τους ιδιαίτερες διασκευές!!!


 Ένα απ’ τα χαρακτηριστικά τους (θα ανακαλύψετε κι άλλα παρακάτω) είναι η μεγάλη βαρύτητα που δίνουν στον "παραδοσιακό ήχο" των 50’s sun records - s.philips τον οποίο μάλιστα αναπαράγουν, με παλαιά μουσικά όργανα και τεχνικές...

Σίγουρα είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρο και συνάμα πέρα για πέρα γοητευτικό, όχι μονάχα ν’ έχεις την τιμή και να συναντάς… μα και ν’ ανακαλύπτεις! ανθρώπους ιδιαίτερους, που το πάθος τους για τη μουσική… γι αυτή, την τόσο ρευστή μορφή τέχνης… ήταν και παραμένει άσβεστο σε βάθος ετών…


Που εξακολουθεί να παραμένει πάντα, πιστός πρωταγωνιστής, η ρομαντική πλευρά της ζωής… κι ένα όνειρο στόχος! παιδικό… Να μετουσιώσουν τη ζωή τους σε μουσική… σε νότες… σ’ ηχοτόπια παλιά… γεμάτα,  βαριά - ασήκωτη ιστορία… και να τολμούν… να τολμούν να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα… όχι όμως με γνώμονα την καταξίωση τους και τα όποια οικονομικά οφέλη… (αν και προσωπική μου άποψη είναι πως πολύ γρήγορα θα τα κατακτήσουν κι αυτά) αλλά πρωτίστως την αγάπη και το πάθος τους, γι αυτό που υπηρετούν… γιατί αυτό κάνουν και το κάνουν πολύ καλά!!!


Παρακολουθώντας τους, παρατηρώντας τους (κι όχι μόνο πάνω στη σκηνή, αλλά κι έπειτα, όταν πλέον κλείνουν οι προβολείς, εκεί που το σκοτάδι γίνεται ιδιαίτερα αποκαλυπτικό) μπορείς αβίαστα να καταλήξεις στο συμπέρασμα, πως πρόκειται για τα πλέον ώριμα και συνειδητοποιημένα μέλη μιας ομάδας… μιας μπάντας!!!


Με μία βαθύτερη, ενδιαφέρουσα κουλτούρα… τόσο καλλιτεχνική, όσο και σαν στάση ζωής… Που είχαν την ευτυχία, ν’ αποκτήσουν τις σωστές βάσεις από μικροί… και να κατανοούν πλήρως, πως ακόμη κι αν ουδέποτε χρειαστεί κάποιος να τα πριονίσει… και τ’ ανθεκτικότερα καλάμια σπάνε κάποια στιγμή! μ’ αποτέλεσμα, όχι μονάχα μώλωπες κι εκδορές απ’ την πτώση αυτή… αλλά κι ακόμη χειρότερα, όπως τη μετουσίωση της μορφής τους, σ’ αυτή του περιφερόμενου γελωτοποιού… ως… και τον οριστικό, απ’ το χώρο αφανισμό!!!


Το στοίχημα, δύσκολο πολύ… Το τίμημα, ιδιαίτερα βαρύ…


Ειδικά αν τολμάς όπως αυτοί κι υπηρετείς μουσικές σκηνές, που μόνο χρυσοκέντητες σελίδες ιστορίας έχουν να επιδείξουν… όταν διακινδυνεύεις να χαρακτηριστείς απ’ ορισμένους, όχι μονάχα γραφικός… μα και ιερόσυλος ακόμα!!!


Σκοπίμως δε θ’ αναφερθώ, σ’ ονόματα που εδραίωσαν τούτη την μουσική σκηνή στη συνείδηση των αμερικανών και κατ’ επέκταση του κόσμου όλου… συμβάλλοντας έτσι, με τον τρόπο αυτόν, καταλυτικά στην μεγάλη της επιτυχία… ονόματα όπως οι: elvis presley, bill haley, johnny cash (ακόμα κι οι υπόλοιποι, σαν εμένα αδαείς ακροατές, κάτι θα έχουν ακούσει γι όλους αυτούς).


Θα αναφερθώ όμως σ’ άλλες εποχές, πριν… και δίχως αυτούς… Τότε π’ ακόμη, το συγκεκριμένο είδος αποτελούσε την μουσική έκφραση μονάχα των αφροαμερικανών (για τους οποίους τρέφω μια ιδιαίτερη συμπάθεια αν και πολλάκις έχω κατηγορηθεί για τη στάση μου αυτή). Τότε… που δεχόντουσαν ακόμα, βάναυσες ρατσιστικές κριτικές… ή ακόμα και βίαιες επιθέσεις… (ναι! ανέκαθεν ήταν τραγικό ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της ανθρώπινης φυλής). Τόσο πίσω… σε περιόδους που οι χώροι διασκέδασης, οι ανάλογες σημερινές μουσικές σκηνές… παρέμεναν ακόμα διαχωρισμένες, για λευκούς ή μαύρους θαμώνες!!!


Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, πως είναι ιδιαίτερα τιμητικό για την μπάντα αυτή, όχι μόνο να λέει… όχι μόνο να δείχνει… αλλά και να τολμά… να τολμά να υπηρετεί το χώρο αυτό… Ένα χώρο που χρειάζεται πραγματικό σθένος και τσαμπουκάς πριν κι αφότου ανέβεις στη σκηνή… ειδικά όταν την καλύπτει η σκιά, μιας τόσο βαρύγδουπης ιστορίας… Κι όλα αυτά αποκτούν μια ιδιαίτερη βαρύτητα, γίνονται ακόμη πιο ουσιαστικά, όταν αυτό το κάνεις καλά… και τα συγκεκριμένα παιδιά ναι! το κάνουν πολύ, μα πολύ καλά!!!


Θυμάμαι την τελευταία φορά που παρευρέθηκα χαμένος, κάπου ανάμεσα στ’ ακροατήριο σας, με ρώτησε μια κυρία… Τι σου λένε αγαπητέ φίλε οι ήχοι αυτοί; Κι απάντηση μου ήταν: Κάποτε για δικούς μου, συγκεκριμένους λόγους, προσπερνούσα τους ήχους αυτούς… Πλέον όχι μόνο τους ακούω… αλλά και τους παρακολουθώ… κι αυτό οφείλεται μονάχα, στην ποιότητα και τον επαγγελματισμό, των μελών που τούτη την στιγμή, παρακολουθώ στη σκηνή… Προφανώς είναι ακατόρθωτο, για όσους παρευρίσκονται αυτή την ώρα εδώ, να μην παρασυρθούν απ’ τον έντονο χορευτικό ρυθμό τους...


Ενδεχομένως αγαπητοί φίλοι, κάποτε να γνωριστούμε και να μπορέσουμε να μοιραστούμε κι άλλα πολλά… Ακόμη όμως και να μη γίνει ποτέ αυτό, σας εύχομαι τα καλύτερα πραγματικά (τα οποία αν και ρισκάρω να γίνω κουραστικός, τα θεωρώ δεδομένα, σας το λέω ξανά)…


Μέχρι τότε λοιπόν κι όποτε το επιτρέπει ο χρόνος μου, εγώ θα εξακολουθώ να βρίσκομαι κάπου ανάμεσα στο ακροατήριο σας, αφανής, σιωπηλός παρατηρητής να λικνίζομε απ’ τους ήχους σας… και να χαμογελώ… να χαμογελώ, επειδή είχα την τύχη και τη χαρά, να σας ανακαλύψω!!!

 Κυρίες και Κύριοι… οι the Duo jet Band!!!

 by kitt@ro...

the Duo jet Band performing a cover of rory galagher’s song "moon child"


 
vocals / rythm guitar - antonis kanaris (tonyblue)

lead guitar - thanos papamanolis

up right bass - georgios degaitis

drums - makis zotos


 
facebook - The Duo Jet Band
 




lives:  apsenti, pefkonas, 36 hours - ολυμπιακό γήπεδο baseball, old school rockabilly festival - ρίο - πάτρα, beering fest - catamaran - αίγιο λεκλαμπ, tiki athens bar, blues bar, after dark, arxitektonikh μουσική σκηνή - γκάζι, crazy cat club - rockabilly festival, roi mat - εξάρχεια, remedy live club

ΠΗΓΗ : my music  colors

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου