Στο λιόγερμα
παραδίνεσαι μέσα στην αχλύ των ονείρων σου... Απλώνεσαι σε απύθμενη πόλη…Πετάς,
πετάς, πετάς ψηλά, σκίζοντας ορίζοντες ατέρμονων
πέπλων, χορεύοντας σε χορούς ξέφρενους ,
σάρκα μέσα στην σάρκα, σκέψη μέσα στην σκέψη, σκόνη του κόσμου… ένας κόκκος και
εσύ…
by seirios
ενας κοκκος ΕΣΥ. ενας κοκκος ο κοσμος μου ολος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί που η καρδιά ξαποσταίνει, που ζεσταίνεται και απλώνεται με γλύκα , εκεί όλα βρίσκονται κι’ ας είναι ένας μοναδικός κόκκος στο αχανές σύμπαν, δικός μας ορίζεται και το αποζητά έτσι να είναι…
ΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ άγνωστε…